Η Αρχαία Κίνα και ο Ουρανός

Η αστρονομία στην αρχαία Κίνα:

Στην Κίνα έχουμε αρχαιότατες καταγραφές αστρονομικών παρατηρήσεων. Οι Κινέζοι δεν αρκέστηκαν στην παρατήρηση των κινήσεων του Ήλιου και της Σελήνης μόνο, αλλά προχώρησαν σε παρατηρήσεις της περιοδικότητας των εκλείψεων του Ήλιου και της Σελήνης, των εξάρσεων των ηλιακών κηλίδων και της κίνησης των κομητών. Είναι οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τα συστήματα των ισημερινών και ουρανογραφικών συντεταγμένων. Όλες οι παρατηρήσεις τους είχαν καταγραφεί με εξαιρετική ακρίβεια στα «Χρονικά της Σινίκης», στα ποοία ακόμη και σήμερα ανατρέχουν οι αστρονόμοι.

Η αντίληψη στην αρχαία Κίνα για τη μέρα και τη νύχτα:

Πίστευαν ότι ο Ήλιος κινείται γύρω απ΄τη γη, δηλαδή μέσο της φωτεινής διόδου της Αυγής ανεβαίνει στον ουρανό κρατώντας τα κλαδιά ενός πελώριου δέντρου. Το βράδυ κατεβαίνει προς την δύση στο όρος Γιέν - Τσέν. Όταν ο ήλιος εξαφανιζόνταν, τα άστρα, φωτεινά άνθη ενός ουράνιου δέντρου, φωτίζουν τη γη. Η αντίληψη τους για την έκληψη ήταν οτι ο Ήλιος και η σελήνη κατά την διαδρομή τους, καταβροχδίζονται ενίοτε άπο δράκοντες. Ο αυτοκράτορας, γιος του Ουρανού, είναι απεσταλμένος στη γη για να βάλει την τάξη, καθορίζει το ημερολόγιο και γνωρίζει να υποβάλλει την φύση χάρις τη μουσική και τις λειτουργίες. Μετά τον θάνατό του επανέρχεται στον ουρανό. 

Τα όργανα αστρονομίας στην αρχαία Κίνα:

Για να εκτιμήσουμε ακριβώς τα αποτελέσματα τα οποία πέτυχαν οι αρχαίοι στην αστρονομία αλλά και για να μην παραδεχθούμε ορισμένα τα οποία τους έχουν αποδοθεί, αρκεί να αναφέρουμε εργαλεία τα οποία διέθεταν. Τα ωραιότερα εργαλεία της Αρχαίας Αστρονομίας υπήρξαν τα «ψέλια». Το «ψέλι» είναι μια σφαίρα συχνά μεγάλη και βαρειά την οποία προσανατολίζουμε κάθε στιγμή που ερεύνουμε και γίνετε απ’ ευθείας σύγκριση με τον ουρανό. Αυτό έχει κινητούς γνώμονες για ακτίνες και βαθμολογημένους κύκλους. Τα ψέλια φαίνεται να υπήρχαν άλλοτε στην Κίνα αλλά όπως φαίνεται επανεφευρέθησαν από την σχολή Αλεξάνδρειας. Οι Αρχαίοι Αστρονόμοι χρησιμοποίησαν μηχανική συσκευή, καθρέπτες από στιλβωμένο μέταλλο, βίδες και για τους χειρισμούς: μοχλούς, μαγγάνια και τροχαλίες.

Μέτρηση του χρόνου: 

Για να γνωρίζουν την ώρα χρησιμοποιούσαν τον «γνώμονα», ένα απλό κάθετο στέλεχος φυτεμένο στη γη, του οποίου η σκιά γυρίζει με τον ήλιο. Ο γνώμων είναι η αρχαϊκή μορφή του ηλιακού ωρολογίου.

Για την μέτρηση μικρών διαστημάτων χρησιμοποιούσαν το «αμμωρολόγιο» και προπάντων το «υδρωρολόγιο» ή κλεψύδρα. Η ποσότητα του νερού που διέρρεε είναι ανάλογη του χρόνου, αν αυτός είναι αρκετά βραχύς. Η κλεψύδρα είναι δυνατόν να δίνει την ώρα κατά την νύχτα αν είχε την κατάλληλη ρύθμιση. Η ρύθμιση αυτή κανονιζόταν με βάση την ανατολή και την δύση μερικών ωραίων άστρων.

Πηγή: η Ιστορία της αστρονομίας του Paul Couderc - Εκδόσεις Δαίδαλος