Εκλειπτική και ζωδιακός κύκλος

ΕΚΛΕΙΠΤΙΚΗ

Η περιφορά του Ήλιου γύρω από τη Γη διαγράφει ένα επίπεδο που στην προέκτασή του τέμνει την ουράνια σφαίρα κατά μέγιστο κύκλο. Ο μέγιστος αυτός κύκλος της ουράνιας σφαίρας ονομάζεται Εκλειπτική και το επίπεδο αυτής, Επίπεδο Εκλειπτικής.

Άξονας εκλειπτικής είναι η διάμετρος της ουράνιας σφαίρας που είναι κάθετος στο επίπεδο της εκλειπτικής.

Το επίπεδο της εκλειπτικής και το επίπεδο του ουράνιου ισημερινού τέμνονται κατά διάμετρο που ονομάζεται γραμμή των ισημεριών (line of Equinoxes), τα ακραία σημεία της τομής (των δύο μέγιστων κύκλων) ονομάζονται ισημερινά σημεία. Καθώς ο ήλιος διέρχεται από τα σημεία αυτά μηδενίζεται η κλίση του, με αποτέλεσμα να υφίσταται μόνο για αυτά τα σημεία το φαινόμενο της ισημερίας. Έτσι, έχουμε το εαρινό σημείο ισημερίας ή εαρινό ισημερινό σημείο (από το Έαρ του Έαρος = Άνοιξη) από την έναρξη του έτους που συμβαίνει την 21η Μαρτίου και το φθινοπωρινό σημείο ισημερίας ή φθινοπωρινό ισημερινό σημείο που συμβαίνει την 23η Σεπτεμβρίου, δηλαδή κατά την έναρξη του φθινοπώρου.

Η διάμετρος του μέγιστου κύκλου της εκλειπτικής που είναι κάθετη στη γραμμή των ισημεριών ονομάζεται γραμμή των ηλιοστασίων ή γραμμή των τροπών. Τα ακραία σημεία αυτής της διαμέτρου ονομάζονται ηλιοστάσια, ή τροπές, επειδή εκεί ο Ήλιος λαμβάνει τις μέγιστες τιμές της απόκλισής του, παραμένοντας εκεί για λίγο ( από όπου βγαίνει και η ονομασία του «ηλιοστάσιο»).

Το ηλιοστάσιο που συμβαίνει στις 21 Ιουνίου ονομάζεται θερινό ηλιοστάσιο, όπου και η μεγαλύτερη βόρεια απόκλιση του Ήλιου, το δε έτερο που συμβαίνει περί τις 22 Δεκεμβρίου λέγεται χειμερινό ηλιοστάσιο, όπου και η μεγαλύτερη νότια απόκλιση του Ηλίου.

Πηγές: el.wikipedia.org, en.wikipedia.org